Een overweging
Binnen 25 jaar kunnen grote golfstromen stoppen of drastisch veranderen door hoe wij met de aarde omgaan. De kans erop is 40%, zo stellen nieuwe bevindingen deze week. Dat wil zeggen dat binnen een of twee generaties grote delen van deze aarde een ecologische ramp zonder weerga kunnen ondergaan. Het gaat hier direct om onze kinderen en kleinkinderen…
Het leven in de zeeën staat op het spel, maar daar blijft het niet bij. De toekomst van de mensheid zal dan wankelen. Als gevolg van een zeer ingrijpende verandering in het klimaat zal het ecologisch evenwicht verstoord worden, zeker ook in Europa. Er zullen mondiaal streken zijn die nog moeilijk bewoonbaar zijn. Voedselvoorziening en energiehuishouding zullen grote problemen ondervinden. Sociale verbanden zullen instorten en de economie is op slag totaal ontwricht. Oorlogen zullen er uit voortkomen, mede doordat volkeren op drift raken.
Zelfs wanneer deze voorspelling te negatief zou zijn, is er een toekomst van de aarde die overweldigend zal zijn voor de mensheid. Het hier aangehaalde gevaar van de stoppende golfstroom is maar één van de vele ingrijpende invloeden die wij op het klimaat hebben. Daarnaast zijn er bijvoorbeeld de ecosystemen die bedreigd worden door het verdwijnen en teloor gaan van grote percentages dieren van allerlei aard en de chemische stoffen die in het milieu komen. Het klimaat zal steeds verder ontwrichten, ook zonder problemen met de golfstroom.
De realiteit is dat tot nu toe elke wetenschappelijke bevinding over de ontwikkeling en de toekomst van ons leefklimaat te positief is gebleken en ten nadele moest worden bijgesteld. Zie ook de recente waarschuwingen die wetenschappers wereldwijd en vaak in VN-verband publiceren.
Een antwoord zal niet op alleen het technologisch vlak liggen. De hebzucht en de bezitsdrang van de mens zal ons fundamentele gedrag niet veranderen. Ze zal eerder sterker worden ter wille van de overleving in een klimaat van uiterste onzekerheid en angst. Technische ontwikkelingen van nu zullen dan geen oplossing zijn. Zo is artificiële intelligentie op zeer ingrijpende wijze ten goede en ten kwade te gebruiken, wat nu al plaatsvindt. Hoe verhouden we ons tot wat hier beschreven wordt?
We lijken psychologisch en emotioneel niet in staat om toe te staan wat zich aan het ontwikkelen is. In contrast daarmee zoeken we eerder een houvast in onze traditionele waarden. We kijken naar de wereld door de ogen van wat ons vertrouwd is. Het houvast wat we daaraan ontlenen is een poging om het vertrouwde natuurlijke bestaan te kunnen continueren. We hebben een wens hoe de wereld voort zal gaan, maar de aarde is zover uit evenwicht gebracht dat de gevolgen ervan zich zullen manifesteren en de wens zal worden verstoord.
Deze planeet is een unieke kans op de bewustwording die via de weg van de stof gaat. Dat we deze unieke kans schromelijk onderschatten, is te herkennen aan de wijze waarop we met haar omgaan. Het wordt tijd dat we anders leren kijken naar ‘onze’ aarde. Wanneer we haar bezien vanuit het besef dat ze een plek tot ontwikkeling en ontplooiing is, zullen we anders omgaan met de waarden van het leven. Een totale herziening is daarvan het gevolg. We zullen de krachten die in onszelf leven vanuit een verdiept perspectief hanteren. Niet langer stellen we dan de ons vertrouwde belangen centraal, maar we zullen nieuwe perspectieven herkennen die leiden tot een versnelde ontwikkeling van het bewustzijn.
De tijd is kort, heel kort en de vraag is of het tij te keren is. Collectief zijn de krachten tot behoud sterk en ze grijpen bovendien om zich heen. Economische en politieke centralisering bij weinigen leidt tot macht en machtsmisbruik ten koste van velen.
Zijn we in staat te leven in het perspectief van dienstbaarheid en medemenselijkheid?
Het antwoord op deze vraag moeten we niet van het collectieve bewustzijn verwachten. Het antwoord begint in ieder van ons als een reis door de bewustwording en het gaan zien van de medemens als een tochtgenoot, een medereiziger.
Er zullen lichtpunten nodig zijn, centra waar de innerlijke Boodschap niet ondersneeuwt door de belangen van de samenleving en waar het licht als een herinnering kan blijven stralen. Een dergelijk centrum is in een ieder aanwezig die een innerlijke weg prefereert boven de weg van de belangenhandhaving in de natuur.
Er zijn plaatsen nodig om inspiratie en voeding op te doen, weer op kracht te komen om daarna voort te gaan in de samenleving. Bovendien zullen deze plekken de belangrijke taak hebben om in de komende periode van zeer grote en onberekenbare ontwikkelingen de herinnering van de essentie van ons aardse leven te bewaren. Ze zijn als de chakra’s, de geestelijke zenuwknopen in wat voor zeer velen van grote waarde kan zijn. Er zullen in de wanhoop velen zijn die zich het ‘waarom’ van alles afvragen. Al dan niet in direct contact met een dergelijk centrum kunnen ze gevoed worden door het geestelijk weten dat binnen de aura van de aarde niet verloren is geraakt.
Het is op dit moment de vraag of Bousquet in de huidige vorm behouden kan blijven. Wordt daar echt voor gekozen tegen het licht van alles waarover hier geschreven is?
Laat ik het anders zeggen, na 55 jaar waarschuwen voor alles wat er op ons pad zal komen, stel ik nu dat de tijd om erover te vertellen op is. Nu is er de tweesprong waar we op staan. De weg die we kiezen, ligt direct voor ons. Welke richting gaan we?
Daarom ben zijn we zo bewogen over Bousquet…
Paulus
Nicolette