Een overweging
Het is begin november 2021. We zijn hier op Bousquet aan het begin van een stille periode gekomen. Het is een tijdsfase van inkeer waarin we dankbaar mogen omkijken naar inspirerende maanden. De retraites, de werkweken aan het terrein en de gebouwen en het verblijf van mensen buiten het programma om hebben veel leven gebracht en inspiratie vrijgemaakt.
Opvallend daarbij is dat er nogal eens de dankbaarheid voor het bestaan van deze plek werd uitgedrukt. Beschreven wordt hoe er hier (op Bousquet) adem kan worden gehaald, de stilte en de inspiratie kan worden gezocht, de genezing in de natuur kan plaatsvinden en een spoor gevonden kan worden om bemoedigd de samenleving in te gaan.
Het zijn momenten dat we ons realiseren hoe we met elkaar deze plaats mogelijk maken en waar van jong tot oud het leven geproefd wordt. Het is precies waar Bousquet voor staat: een broedplaats zijn om geïnspireerd te raken door wat het leven in essentie is, een plaats waar inspiratie wordt opgedaan om deze weer mee te nemen naar huis, school, werk en privéomgeving.
Toch is naast deze functie Bousquet veel meer dan dat. Deze plaats is als een anker tussen hemel en aarde. We kunnen ons er van alles bij voorstellen, maar eigenlijk is het een functie die zo in de samenleving zou moeten zijn ingebed dat ze overal voorkomt.
We hebben steeds weer aangeven dat we allemaal een dergelijke werking in ons dragen. Dat is niet zwaar, het is wat er in ons hart ligt door de intentie van leven. Bousquet is daarin een levendige vormgeving.
Binnen dat levendige komen nieuwe mensen en gaan mensen die hun weg zonder Bousquet zullen vervolgen. Dat is hoe het hart ook is: het klopt, ontvangt en schenkt uit en kan daarbij niets vasthouden. Laten we ons daarbij herinneren dat de enige echte aandrijvende kracht van het hart de Geest Gods zelf is…
De toekomst
Is er een toekomst voor Bousquet? Dit project is niet te plannen zoals bij een bedrijf. Telkens weer is er een oprecht afstemmen op de overweging of Bousquet (nog) een taak heeft, een betekenis die meer is dan de som van de gebouwen en het terrein met de aanwezige natuur die we begeleiden om er tot ontwikkeling te komen.
Laten we eerst terugkeren naar deze tijd voordat we praten over de toekomst. Al jaren hebben we geschreven in nieuwsbrieven over de crises die de mensheid zouden wachten door milieubedreiging en klimaatsveranderingen. Intussen is wat er geschreven werd over de toekomst de realiteit van vandaag geworden en staan we aan de rand van nog vele grootschalige gebeurtenissen. Dat schrijven we niet om somber te zijn maar juist om als realist naar Bousquet te kijken als een plaats binnen deze schepping.
We zien deze dagen vele pogingen om onze mogelijkheid van leven op deze aarde te redden. Regeringsleiders en wetenschappers zijn bijeen op de VN Klimaatconferentie COP26 in Glasgow. De politieke belangen strijden er met de wetenschappelijk onvermijdelijke informatie. Is er op deze wijze echt een verandering mogelijk?
We zullen zien dat de menselijke natuur het belang op korte termijn zal laten prevaleren boven de belangen voor de komende generaties. Dat gaat door zolang het bewustzijn niet inhoudelijk verandert. Voorbij de politieke beloftes en het pappen en het nathouden door binnen de ons bekende samenlevingsstructuren enkele wijzigingen aan te brengen, ligt de noodzaak tot een echte omvorming van hoe we het leven inrichten.
Waarnaar richten we het leven in? Deze vraag wordt nu vooral beantwoord door economische en maatschappelijke belangen. De wijze van kijken is een uiting van onze staat van het bewustzijn en is vereenzelvigd met het natuurlijke belang zonder dat er sprake is van een inhoudelijk bewustzijn over wat essentie van het leven is. Deze povere wijze van benaderen van wat een samenleving is en waartoe ze dient, leidt tot een ronddwalen in alle belangen van natuurlijke aard doordat er een inhoudelijke richting ontbreekt.
Ontwaken
Zodra begint te ontwaken dat leven in essentie niets anders is dan het mogen bewust worden van wie we zijn als door God geschapen wezens, zullen alle overwegingen over hoe we de samenleving kunnen inrichten op een andere basis genomen worden. Vroeger hadden religies en kerken een taak hierin. We weten allemaal dat hun rol ook tot (soms grote) misstanden leidde. En nog steeds zien we wereldwijd de verwording van religies tot maatschappelijke stelsels die absoluut geen heldere weerspiegeling zijn van wat God uitdrukte in deze schepping. Het is een uiting van hoe we binnen een beperkte staat van bewustzijn in onszelf allerlei beeldvormen kunnen opbouwen. Ze zijn als interpretaties van dat wat van Godswege is en kunnen ver van de essentie af staan.
Het heeft ook geen zin te stellen dat er misschien één iemand is die wel weet hoe we verder kunnen wanneer we niet een eigen verantwoordelijkheid nemen. Wanneer de draagkracht van één persoon moet komen zal hij of zij een roepende in de woestijn zijn.
Mocht hij of zij wel gehoord worden, dan zullen we al snel met het aangereikte aan de haal gaan en er voor ons een welgevallige versie van maken. Zo is het al eeuwen gegaan doordat een dergelijk handelen in de menselijke natuur is ingebed.
Samengevat kunnen we stellen dat de mensheid voor een grote uitdaging staat die tegelijk de bewustwording zal prikkelen. Antwoorden op alleen het praktische en natuurlijke vlak zullen niet toereikend zijn doordat we dan beperkt zijn in het zicht en de benaderingswijze. Zo lopen we tegen de begrenzingen op die ons ‘als vanzelf’ zullen stimuleren tot een bewustwording dat het antwoord ligt in het onderzoek wie wij als mens in potentie en essentie zijn. De uitwerking ervan is dat we de problemen van deze tijd dan niet meer zien als iets buiten ons maar dat we direct betrokkenen zijn en de uiterlijke situatie als een spiegel is voor onze benadering vanuit een natuurlijk zicht.
Wanneer ik creëer en dan terug gespiegeld krijg wat ik gecreëerd heb, kan de vraag ontstaan wat mij gedreven heeft tot deze wijze van handelen. De eigen motieven zullen worden gespiegeld en het is aan ons of we ze willen herkennen door middel van zelfonderzoek. Direct daarachter licht de vraag op of mijn omgang met de aarde respectvol, harmonieus en in balans is en of er nog andere vormen van omgang ermee mogelijk zijn. Dat zijn de eerste stappen op een weg van zelfonderzoek waartoe we worden geprikkeld door de uiterlijke situatie. Tegelijk opent zich de kans om tot herkenning te komen van wat leven meer is dan de tot nu toe zo aangeleerde drijfveren en de belangen die we nastreven.
Betekenis voor en van Bousquet
Wat houdt dit alles in voor Bousquet? Welnu, Bousquet is niet een leuk Frans buitenverblijf voor wie dat wil. Het is wel een broedplaats waar we tot nieuwe inhouden mogen groeien. Dat is een zoektocht waar we allemaal bij betrokken kunnen zijn.
De inspiratie waarvan we hopen dat die vrij mag komen in de komende periode, wil allereerst een aanreiking zijn over wat er mondiaal gaande is en waarom we in de situatie terecht komen en zijn gekomen waar we nu in verkeren. Vervolgens gaat het om de verwoording van een antwoord. Niet een antwoord met praktische oplossingen, maar wel hoe een innerlijke bewustwording tot praktische oplossingen kan en zal leiden.
We zijn door een fase gereisd met cursussen, retraites, de cyclus aan meditaties op internet. Zo het ons gegeven wordt gaat ook dat door.
Het is nu het moment om te zien dat de weg die we tot nu met elkaar gingen ons heeft gebracht naar een bewustwording over ons mens-zijn. Zie dit als een belangrijke opstap naar de volgende fase met de daarin centrale vraag wat deze bewustwording kan inhouden voor de mensheid en de planeet in het algemeen.
De beweging die wij voor ogen zien is het vormgeven van die inspiratie die in het licht van Christus nu naar de wereld kan komen. De mensheid heeft een keuze om tot herziening te komen van wie hij is. Het gaat daarbij uitdrukkelijk niet om een religie maar om een innerlijke stap naar een nieuw zicht en een nieuwe zelfervaring.
Deze zijn als de basis waarop weer nieuwe initiatieven tot ontwikkeling kunnen komen. Samen kunnen we eraan bouwen om in het lichaam van de mensheid een kiem te planten die een bijdrage zal zijn aan een veel groter gebeuren waarin de mensheid geïnitieerd wordt in een nieuwe fase van bewustzijn.
Het is een proces dat enerzijds van lange adem is en anderzijds van ontwikkelingen die schoksgewijze en plotseling kunnen plaatsvinden. Binnen dat proces zien we Bousquet als een plaats ter oriëntatie en van bezinning. We hopen en bidden dat de zegen daarop mag rusten en dat we samen mogen voortgaan op deze weg waarbij iedereen die dat wil betrokken kan zijn.
Tot slot
Nu gaan we ons bezinnen op het vormgeven van wat hierboven geschreven is.
De precieze vormgeving komt later, maar we eindigen met de uitnodiging om actief samen met ons mee te reizen en de toekomst binnen het hier en nu binnen te trekken. Wat morgen is, is wat we vandaag met elkaar tot bewustzijn mogen brengen….
In betrokkenheid,
Paulus en Nicolette