Al eerder schreven we op de website over de ontwikkelingen rond de panden en het terrein van Bousquet als geheel. Voor de helderheid: Bousquet is niet één pand maar bestaat eigenlijk uit twee boerderijen met grond om de panden heen. Dat ze beide hetzelfde heten komt door de historie. Ooit was er sprake van een geheel en daardoor draagt het geheel van de panden en de grond nog altijd dezelfde naam.
Het kleinste deel van de twee van dit geheel is in het beheer van Paulus en Nicolette. Het tweede deel (BII) is in het beheer van een Société Civil Immobilière met de naam Le Pampre. Deze Franse organisatie kent leden die aandelen beheren, waardoor alle aandeelhouders mede-eigenaar zijn van dit deel van Bousquet. Doel was dat op deze wijze het werk van Paulus en Nicolette kon worden ondersteund. Deze plek is altijd een plaats van inspiratie en geestelijke groei geweest, samen met veel aandacht voor restauratie van de gebouwen en voor de ontwikkeling van de natuur.
Al langere tijd wilden enkele aandeelhouders hun aandelen verkopen. De oorzaken zijn heel verschillend en bijvoorbeeld het gevolg van veroudering. Er bleek echter niet een koper of meerdere kopers te komen.
Nu, na meerdere jaren intens zoeken naar oplossingen voor de gerezen problemen, hebben de leden van de S.C.I. in een gezamenlijke vergadering besloten hun deel van Bousquet (BII) te verkopen. Dat houdt in dat er voor de activiteiten van Paulus en Nicolette op het blijvende gedeelte van Bousquet directe gevolgen zijn. Ook andere activiteiten die zich op deze plek zouden kunnen ontplooien, worden daardoor erg moeilijk.
Niet iedereen wil of kan zich zomaar bij een verkoop aan buitenstaanders neerleggen. Er zijn zeker mensen die de hoop hebben dat Bousquet in zijn geheel behouden kan blijven en er een doorstart kan plaatsvinden van BII. Mogelijk is er één koper voor BII, mogelijk zijn er meerderen die zich bundelen om samen tot de koop te komen.
Om iets in het buitenland (Frankrijk) te kopen is er extra informatie nodig over de lokale wetgeving. Deze informatie kan worden gegeven. Geïnteresseerden kunnen het ons laten weten en wij kunnen je in contact laten komen met degene die uitgebreide ervaring heeft en bereid is om allerhande informatie te verstrekken.
Hoe staan wij er zelf in? We betreuren dat de S.C.I deze noodzakelijke beslissing heeft moeten nemen. We betreuren het bovenal omdat er een prachtige plek verloren gaat die in een zo roerige wereld een plaats van rust, bezinning en reflectie kan blijven. Er is veel gaande in de wereld waarbij klimaatveranderingen, vervuiling van land en zeeën, politieke spanningen en oorlogen voor veel angst en verwarring zorgen. Al deze schaduwen zullen ons steeds dringender naar de vraag leiden waarom we leven en wat de essentie ervan is. Bousquet I en II vormen samen een geheel om daar ruimte voor te maken.
Ook zonder Bousquet II zal ons werk voortgaan, hopelijk zo lang het ons gegeven is. Wel zullen de mogelijkheden voor allerlei initiatieven en ontwikkelingen beperkter zijn.
We hebben deze informatie met je gedeeld om ervoor te zorgen dat iedereen gelijkelijk geïnformeerd is.
In verbondenheid,
Paulus en Nicolette
Ga naar de inhoud
Lieve Paulus en Nicolette
Ik vind het heel moeilijk om te reageren op wat je schrijft, maar ik vind dat ik een reactie verplicht ben, nu je hier de gelegenheid voor biedt.
We hebben elkaar er mondeling over gesproken, dat was nabij en wat mij betreft goed.
De SCI was voor mij tot een paar jaar geleden een schimmig geheel, waarvan ‘wij’ niet eens mochten weten wie de leden waren. Later was er meer openheid en voor zover ik er zicht op heb is er uitputtend getracht om B2 te behouden. Ik heb grote bewondering voor iedereen die zich daarvoor ingezet heeft.
Ik heb ruim 40 jaar contact met jullie en hoop dat nog lang te houden. Toen jullie naar Frankrijk verhuisden was ik verdrietig en kwaad en dacht ik dat het voor mij einde verhaal was. Dat was gelukkig niet zo.
Mijn ‘ontvouwen in het licht van God’ is mede mogelijk gemaakt door wat ik heb aangereikt gekregen door jou, als leraar en genezer in de individuele consulten, door het verblijven op Bousquet en door het drie jaar deelnemen aan meditatiecycli, in eerste instantie opgezet vanwege Covid.
Toen er weer de mogelijkheid was om aan retraites mee te doen heb ik mij drie maal opgegeven voor een retraite die uiteindelijk telkens niet doorging. Zodra het wel weer kon, met Pasen dit jaar, ben ik gegaan en heb ik een schitterende week meegemaakt.
Het is voor mij nu voldoende, niet omdat ik ‘klaar’ ben, maar omdat een retraite of meeleefweek als vorm voor mij niet langer passend is en de reis en het verblijf een te grote aanslag op mij vormt.
Ik voel mij gezegend dat ik jullie ken.