De onderstaande link willen we jullie niet onthouden.
Een toelichting is niet nodig, alles spreekt voor zich.
Auteur: Paulus Rijntjes
Beseffen we wat er gaande is?
1.5 graden opwarming gepasseerd…
We lezen het bericht mogelijk niet eens omdat het te pijnlijk is. We duwen de informatie meestal weg, maar dit gaat niet meer over alleen de komende generatie die de problemen moet zien te overleven. De gevolgen zijn nu en zullen steeds ingrijpender worden. De opwarming zal doorzetten en de gevolgen zullen steeds intenser worden…
Jouw ontwaken is een belangrijke bijdrage aan het geheel.
Centra als Bousquet in de wereld
Een overweging
Binnen 25 jaar kunnen grote golfstromen stoppen of drastisch veranderen door hoe wij met de aarde omgaan. De kans erop is 40%, zo stellen nieuwe bevindingen deze week. Dat wil zeggen dat binnen een of twee generaties grote delen van deze aarde een ecologische ramp zonder weerga kunnen ondergaan. Het gaat hier direct om onze kinderen en kleinkinderen…
Het leven in de zeeën staat op het spel, maar daar blijft het niet bij. De toekomst van de mensheid zal dan wankelen. Als gevolg van een zeer ingrijpende verandering in het klimaat zal het ecologisch evenwicht verstoord worden, zeker ook in Europa. Er zullen mondiaal streken zijn die nog moeilijk bewoonbaar zijn. Voedselvoorziening en energiehuishouding zullen grote problemen ondervinden. Sociale verbanden zullen instorten en de economie is op slag totaal ontwricht. Oorlogen zullen er uit voortkomen, mede doordat volkeren op drift raken.
Zelfs wanneer deze voorspelling te negatief zou zijn, is er een toekomst van de aarde die overweldigend zal zijn voor de mensheid. Het hier aangehaalde gevaar van de stoppende golfstroom is maar één van de vele ingrijpende invloeden die wij op het klimaat hebben. Daarnaast zijn er bijvoorbeeld de ecosystemen die bedreigd worden door het verdwijnen en teloor gaan van grote percentages dieren van allerlei aard en de chemische stoffen die in het milieu komen. Het klimaat zal steeds verder ontwrichten, ook zonder problemen met de golfstroom.
De realiteit is dat tot nu toe elke wetenschappelijke bevinding over de ontwikkeling en de toekomst van ons leefklimaat te positief is gebleken en ten nadele moest worden bijgesteld. Zie ook de recente waarschuwingen die wetenschappers wereldwijd en vaak in VN-verband publiceren.
Een antwoord zal niet op alleen het technologisch vlak liggen. De hebzucht en de bezitsdrang van de mens zal ons fundamentele gedrag niet veranderen. Ze zal eerder sterker worden ter wille van de overleving in een klimaat van uiterste onzekerheid en angst. Technische ontwikkelingen van nu zullen dan geen oplossing zijn. Zo is artificiële intelligentie op zeer ingrijpende wijze ten goede en ten kwade te gebruiken, wat nu al plaatsvindt. Hoe verhouden we ons tot wat hier beschreven wordt?
We lijken psychologisch en emotioneel niet in staat om toe te staan wat zich aan het ontwikkelen is. In contrast daarmee zoeken we eerder een houvast in onze traditionele waarden. We kijken naar de wereld door de ogen van wat ons vertrouwd is. Het houvast wat we daaraan ontlenen is een poging om het vertrouwde natuurlijke bestaan te kunnen continueren. We hebben een wens hoe de wereld voort zal gaan, maar de aarde is zover uit evenwicht gebracht dat de gevolgen ervan zich zullen manifesteren en de wens zal worden verstoord.
Deze planeet is een unieke kans op de bewustwording die via de weg van de stof gaat. Dat we deze unieke kans schromelijk onderschatten, is te herkennen aan de wijze waarop we met haar omgaan. Het wordt tijd dat we anders leren kijken naar ‘onze’ aarde. Wanneer we haar bezien vanuit het besef dat ze een plek tot ontwikkeling en ontplooiing is, zullen we anders omgaan met de waarden van het leven. Een totale herziening is daarvan het gevolg. We zullen de krachten die in onszelf leven vanuit een verdiept perspectief hanteren. Niet langer stellen we dan de ons vertrouwde belangen centraal, maar we zullen nieuwe perspectieven herkennen die leiden tot een versnelde ontwikkeling van het bewustzijn.
De tijd is kort, heel kort en de vraag is of het tij te keren is. Collectief zijn de krachten tot behoud sterk en ze grijpen bovendien om zich heen. Economische en politieke centralisering bij weinigen leidt tot macht en machtsmisbruik ten koste van velen.
Zijn we in staat te leven in het perspectief van dienstbaarheid en medemenselijkheid?
Het antwoord op deze vraag moeten we niet van het collectieve bewustzijn verwachten. Het antwoord begint in ieder van ons als een reis door de bewustwording en het gaan zien van de medemens als een tochtgenoot, een medereiziger.
Er zullen lichtpunten nodig zijn, centra waar de innerlijke Boodschap niet ondersneeuwt door de belangen van de samenleving en waar het licht als een herinnering kan blijven stralen. Een dergelijk centrum is in een ieder aanwezig die een innerlijke weg prefereert boven de weg van de belangenhandhaving in de natuur.
Er zijn plaatsen nodig om inspiratie en voeding op te doen, weer op kracht te komen om daarna voort te gaan in de samenleving. Bovendien zullen deze plekken de belangrijke taak hebben om in de komende periode van zeer grote en onberekenbare ontwikkelingen de herinnering van de essentie van ons aardse leven te bewaren. Ze zijn als de chakra’s, de geestelijke zenuwknopen in wat voor zeer velen van grote waarde kan zijn. Er zullen in de wanhoop velen zijn die zich het ‘waarom’ van alles afvragen. Al dan niet in direct contact met een dergelijk centrum kunnen ze gevoed worden door het geestelijk weten dat binnen de aura van de aarde niet verloren is geraakt.
Het is op dit moment de vraag of Bousquet in de huidige vorm behouden kan blijven. Wordt daar echt voor gekozen tegen het licht van alles waarover hier geschreven is?
Laat ik het anders zeggen, na 55 jaar waarschuwen voor alles wat er op ons pad zal komen, stel ik nu dat de tijd om erover te vertellen op is. Nu is er de tweesprong waar we op staan. De weg die we kiezen, ligt direct voor ons. Welke richting gaan we?
Daarom ben zijn we zo bewogen over Bousquet…
Paulus
Nicolette
Nieuwe ontwikkelingen rond Bousquet
Al eerder schreven we op de website over de ontwikkelingen rond de panden en het terrein van Bousquet als geheel. Voor de helderheid: Bousquet is niet één pand maar bestaat eigenlijk uit twee boerderijen met grond om de panden heen. Dat ze beide hetzelfde heten komt door de historie. Ooit was er sprake van een geheel en daardoor draagt het geheel van de panden en de grond nog altijd dezelfde naam.
Het kleinste deel van de twee van dit geheel is in het beheer van Paulus en Nicolette. Het tweede deel (BII) is in het beheer van een Société Civil Immobilière met de naam Le Pampre. Deze Franse organisatie kent leden die aandelen beheren, waardoor alle aandeelhouders mede-eigenaar zijn van dit deel van Bousquet. Doel was dat op deze wijze het werk van Paulus en Nicolette kon worden ondersteund. Deze plek is altijd een plaats van inspiratie en geestelijke groei geweest, samen met veel aandacht voor restauratie van de gebouwen en voor de ontwikkeling van de natuur.
Al langere tijd wilden enkele aandeelhouders hun aandelen verkopen. De oorzaken zijn heel verschillend en bijvoorbeeld het gevolg van veroudering. Er bleek echter niet een koper of meerdere kopers te komen.
Nu, na meerdere jaren intens zoeken naar oplossingen voor de gerezen problemen, hebben de leden van de S.C.I. in een gezamenlijke vergadering besloten hun deel van Bousquet (BII) te verkopen. Dat houdt in dat er voor de activiteiten van Paulus en Nicolette op het blijvende gedeelte van Bousquet directe gevolgen zijn. Ook andere activiteiten die zich op deze plek zouden kunnen ontplooien, worden daardoor erg moeilijk.
Niet iedereen wil of kan zich zomaar bij een verkoop aan buitenstaanders neerleggen. Er zijn zeker mensen die de hoop hebben dat Bousquet in zijn geheel behouden kan blijven en er een doorstart kan plaatsvinden van BII. Mogelijk is er één koper voor BII, mogelijk zijn er meerderen die zich bundelen om samen tot de koop te komen.
Om iets in het buitenland (Frankrijk) te kopen is er extra informatie nodig over de lokale wetgeving. Deze informatie kan worden gegeven. Geïnteresseerden kunnen het ons laten weten en wij kunnen je in contact laten komen met degene die uitgebreide ervaring heeft en bereid is om allerhande informatie te verstrekken.
Hoe staan wij er zelf in? We betreuren dat de S.C.I deze noodzakelijke beslissing heeft moeten nemen. We betreuren het bovenal omdat er een prachtige plek verloren gaat die in een zo roerige wereld een plaats van rust, bezinning en reflectie kan blijven. Er is veel gaande in de wereld waarbij klimaatveranderingen, vervuiling van land en zeeën, politieke spanningen en oorlogen voor veel angst en verwarring zorgen. Al deze schaduwen zullen ons steeds dringender naar de vraag leiden waarom we leven en wat de essentie ervan is. Bousquet I en II vormen samen een geheel om daar ruimte voor te maken.
Ook zonder Bousquet II zal ons werk voortgaan, hopelijk zo lang het ons gegeven is. Wel zullen de mogelijkheden voor allerlei initiatieven en ontwikkelingen beperkter zijn.
We hebben deze informatie met je gedeeld om ervoor te zorgen dat iedereen gelijkelijk geïnformeerd is.
In verbondenheid,
Paulus en Nicolette
Ontwikkelingen rond Bousquet
Lieve mensen,
Er zijn grote ontwikkelingen rond Bousquet.
Wat is er gaande? Bousquet staat op een tweesprong. Door individuele ontwikkelingen zien meerdere betrokkenen zich genoodzaakt zich financieel terug te trekken uit wat is gaan heten: Bousquet II. Het is het perceel met de gebouwen naast de plek waar wij, Paulus en Nicolette, wonen, leven, schrijven en al ons andere werk doen. Mogelijk zal Bousquet II dus ophouden te bestaan. Dat zal gebeuren als blijkt dat er geen financieel draagvlak meer is nadat degenen die hun geld eruit willen halen, zullen worden uitbetaald. Het kan inhouden dat Bousquet II verkocht gaat worden.
Willen we dit? Er is een groep mensen intensief bezig met een onderzoek naar de mogelijkheden voor een voortbestaan van Bousquet II. De vraag is waarom we eigenlijk deze moeite doen. Zoveel financiële en organisatorische vragen lijken opgelost met de verkoop. Maar wat doen we? We verkopen het pand naast het verblijf van Paulus en Nicolette dat we Bousquet I noemen. Deze twee panden zijn samen meer dan de som van twee percelen. Ze dragen allebei dezelfde naam omdat ze in het verleden één geheel zijn geweest.
We zien Bousquet in haar geheel als een ankerplaats, een plaats van bezinning, innerlijke ontwikkeling en geestelijke groei. De vraag is echter of we de huidige opzet met de twee percelen die één geheel vormen, willen laten voortbestaan. Het is niet een keuze van ons alleen of van de betrokkenen die nu intens een onderzoek doen naar een mogelijke voortzetting, het is een keuze van en voor ons allemaal.
Willen we deze opzet bewaren in een tijd van zoveel onrust en onzekerheid? Deze plek omvat meer dan een plaats van stilte, geestelijke verdieping en groei. We zien haar als een mogelijkheid om samen tot antwoorden te komen op allerlei maatschappelijke items. Denk aan de relatie tussen onze materiële honger en de schepping waarin we leven, oorlog en vrede en natuurlijk de vraag wat het inhoudt dat we als mens in deze aardse contreien vertoeven voor een beperkt aantal jaren. Hoe vertalen we essentiële vragen als deze naar de verschillende leeftijdsfasen, dus ook de jeugd en jongvolwassenen? Het zijn degenen die de samenleving ingaan en er verder vorm aan geven. Dikwijls zijn er zulke diepe vragen die weinig gehoor krijgen. Het zijn de vragen over levenszin, hoe het verder moet met klimaat en vervuiling, oorlog en vrede, over wie we meer zijn dan de beelden op televisie en mobieltjes.
Er zijn meerdere betrokkenen die graag, mede geïnspireerd door het werk dat wij mogen doen, zelf verlangen actief diverse activiteiten op te zetten en uit te bouwen.
Wij zijn gedreven ons werk voort te zetten, willen de diepte van het leven blijven ontmoeten, verkennen en delen. We zien Bousquet als een essentieel onderdeel daarin.
Houdt ons werk op wanneer Bousquet II verdwijnt? Nee, de innerlijke drijfveer is daar niet van afhankelijk. Het is de geestelijke inspiratie die ons voort laat gaan op ons pad en we kiezen daar elke dag opnieuw voor.
We weten dat we niet in staat zijn BII te behouden zonder dat anderen erbij betrokken zijn. Met de mogelijke verkoop ervan verliezen we een prachtige locatie waar we (blijvend) samen vorm kunnen geven aan een project dat velen tot dienst kan zijn.
Zie dit schrijven allereerst als informatie over waar we nu staan.
Wanneer je actief betrokken wilt worden bij het proces dat we gaan, zijn er twee mogelijkheden.
– Je wilt op de hoogte blijven en hebt nog niet eerder informatie ontvangen. Laat het dan weten via een e-mail aan Carin Meijer: carin.meijer@protonmail.com .
– Je verlangt mee te denken, mee te praten over toekomstige vormgeving en hebt een idee of een mogelijkheid voor financiering. Neem dan contact op met Maarten Verkoren: mv@mverkoren.nl .
We wilden je graag op de hoogte brengen van alles wat er gaande is. Dank voor het lezen van deze tekst!
Een hartelijke groet,
Paulus en Nicolette Rijntjes
In gesprek met de Russisch-Orthodoxe kerken in Nederland
Verantwoording
Bij velen zullen de uitlatingen van patriarch Kirill van de Russisch-Orthodoxe kerk over de oorlog in de Oekraïne nogal wat vragen oproepen. Hoe verenig je zijn uitlatingen met de evangeliën?
Omwille van helderheid over het standpunt van de Russisch-Orthodoxe kerken in Nederland ben ik een e-mailcontact aangegaan. Er is een rijke uitwisseling geweest met één van de leden van deze gemeenschap. Hij vond echter dat volledigere antwoorden konden worden gegeven door ”priester monnik vader Jewsewy” en verwees mij naar hem. Deze bleek bereid om op mijn e-mail in te gaan.
De mailwisseling met vader Jewsewy is in dit bericht terug te vinden. Voor de eigen beeldvorming in deze voor velen zo moeilijke periode, is de tekst in dit bericht geplaatst met stille instemming van vader Jewsewy.
Zelf wil ik er vooralsnog geen verdere toelichting op geven. De inhoud spreekt voor zich.
3 oktober 2022
Vader Jewsewy,
Ik ben een christen, een christen met vragen waar ik niet uit kom, ook niet na een uitgebreide mailwisseling met broeder (…), waar ik hem erg dankbaar voor ben.
Wellicht kunt u mij verder helpen, ook in het begeleiden van mensen hier in Frankrijk. Zij hebben levensvragen en zoeken Godsvrucht.
De vraag is als volgt: Hoe kan ik de uitlatingen van patriarch Kirill zien in het licht en in de woorden van Christus. Waar spreekt Christus oorlogszuchtige en politieke woorden gelijk uw patriarch en welke rechtvaardiging tot oorlog en aanzetten tot geweld heeft Christus verricht?
Om een voorbeeld te geven vindt U onderstaande link.
Natuurlijk kan ik ook verwijzen naar de nu in het nieuws gekomen uitspraken dat het sterven aan het front een offer is dat de zonden wegwist. Wat is het humane en Godlievende van deze uitspraak? Wat zie ik niet en snap ik niet?
Als christen vind ik geen weg om deze woorden uit te leggen of in hun mystieke of praktische waarden te plaatsen. Ik hoop dat U mij op weg kunt helpen zodat ik geloof kan blijven houden in hoe mensen in deze tijd de woorden van Christus in hun ware betekenis blijven verstaan en ernaar leven.
Met hoogachting en wachtend op een antwoord,
Paulus Rijntjes
10 oktober 2022
Geachte heer Rijntjes,
Begrijpelijk dat u in de teksten die u aanhaalt van onze patriarch Kirli in verwarring raakt.
Laat ik allereerst beginnen te schrijven dat ik zelden reageer op vragen zoals u die stelt en ook niet van plan ben deze gewoonte te doorbreken.
Een zeldzame uitzondering bij deze.
Vooraleerst zijn de woorden van de patriarch gericht in eerste instantie aan de Russisch-orthodoxe gelovigen in de Russische federatie en niet aan u.
Hierdoor kan tegen uw algemene claim t.a.v. de interpretatie van zijn woorden al iets worden ingebracht.
Daarnaast kent de orthodoxe kerk al vanaf de eerste eeuwen een kerkelijke structuur die veelal rond landstalen/culturen heeft plaatsgevonden – zoals mag blijken uit het Feest van de Nederdaling van de H. Geest.
Anders is dit het geval met de gecentraliseerde structuur en kerkbegrip van bijvoorbeeld de Rooms-katholieke kerk.
Het zal bijvoorbeeld voor orthodoxe Bulgaren niet helemaal duidelijk zijn wat bijvoorbeeld calvinistische christenen op de Veluwe in Nederland over inentingen tegen polio naar voren kunnen brengen, om ter verheldering maar een extreem voorbeeld te noemen. Interessant is bijvoorbeeld om kennis te nemen van het boek “De Russisch-Orthodoxe Kerk” van Ds. Pieter van Kampen (1996), om enig idee te krijgen van de hier aangehaalde kerkelijk en culturele problematiek.
Ten derde. Hier in Nederland of West-Europa wonend beseffen we te weinig dat we sinds de escalerende oorlog in de Oekraïne, als lidstaten van de Navo en de EU partij geworden zijn in dit conflict.
En zoals u weet betekent dit dat er geen neutrale of filosofische gesteld ‘’herrschaftsfreie Diskurs” (vgl. J. Habermas) meer bestaat ten onzent en ook niet in de Russische federatie. Dit betekent dat citaten, zoals u die aanhaalt niet een vrije keuze meer zijn, maar een selectie vormen met een bepaald doel. Dat doel is minder neutraal dan we denken; want wie selecteert? Kortom, het is belangrijk om citaten in hun context en in hun geheel te zien en bovendien in de oorspronkelijke taal te kennen. Opdat de bedoelingen van af de oorsprong beoordeeld kunnen worden. Dat kunnen we nu niet.
Ten vierde. De christelijke universaliteit die u veronderstelt bij uw mogelijke interpretatie van de citaten van de patriarch geeft vergelijkbaar zoveel problemen wanneer men bijvoorbeeld het door de H. Apostel en Evangelist Johannes naar voren gebrachte Godsbegrip nl. dat God Liefde is (1Joh. 4:8) gaat interpreteren. Ook daarin zijn er bijna net zoveel interpretaties mogelijk als er theologische scholen zijn.
Tot slot, zoals u ziet van mijn een geheel ander antwoord dan u op de u gestelde vraag zou kunnen verwachten. Wanneer u zelf en de uwen troost wil geven in een wereld waar een deel van in oorlog verkeert, dan is het al eeuwen zijnde advies om dan te gaan bidden nog steeds van kracht. Dat advies overschrijdt de grenzen van staten, volkeren en kerken. En uw interpretatie van de woorden van de patriarch – bovenstaande opmerkingen in aanmerking nemend – voegen niets af of toe aan uw mogelijkheid om te bidden. Daarbij is geen toestemming van welk kerkelijk hoofd noodzakelijk. Bovendien u wordt niet voor het Hemels Gericht geroepen om verantwoording over de woorden van de patriarch te geven. Die verantwoording heeft alleen patriarch Kiril zelf. Maar u heeft wel een verantwoording om voor de vrede te bidden en die na te streven in uw eigen kring. Daar ligt ons aller verantwoordelijkheid in deze tijd.
Met welgemeend excuses voor deze verlate reactie, maar in de aanvang van mijn mail heb ik u de reden gegeven. Hiermee sluit ik ons mail contact en wens u Gods vrede en barmhartigheid toe,
Met vriendelijk groet, vader Jewsewy
Orthodox Klooster Hemelum
13 oktober 2022
Vader Jewsewy,
Allereerst dank voor uw antwoord en ik begrijp dat het een eenmalig schrijven is. Dat neemt niet weg dat ik toch wil reageren.
Uw woorden heb ik laten bezinken en het gevoel dat overblijft is dat in uw antwoord de Boodschap van Christus overgeslagen wordt. U heeft het over geschiedenis en interpretatie, ik heb het over het pogen de levende Geest te herkennen in wat de patriarch van uw kerk aanhaalt.
Of ik gekleurd ben door de vele informatie van westerse zijde? Daar houd ik mij niet mee bezig. Mijn weg is niet de vraag wie er gelijk heeft maar is de verstilling en het gebed. Daarin ontmoet ik geen Christus die honderdduizenden naar fronten stuurt omwille van grondbezit en culturele verheerlijking en geschiedenis.
Of deze mensen nu Oekraïner zijn, Russisch of van welk land dan ook, mijn hart huilt om hen en hun families, om de volkeren die in duisternis gestort worden omwille van een ideologie. Wat u ook aanhaalt, subtiel uitleggend dat ik als westerling niet in staat ben om te begrijpen wat u zegt, ik herken niet dat Christus ooit dergelijk handelen ambieerde en goedkeurde.
In de geschiedenis is er veel ter verdediging van allerlei belangen in naam van Christus gehandeld, denkend alleen al aan de westerse inquisitie en de kruistochten. Uw antwoord draagt het gevaar in zich dat gelovige, oprecht zoekende mensen zich door een uitleg als deze opzij gezet voelen. Was Jezus een man van interpretatie van teksten of leefde Hij de levende Geest? Hoe doen wij dat in deze tijd (en deden wij dat door de eeuwen heen)?
Het is waar dat ik mij niet hoef te verantwoorden voor de woorden van de patriarch, maar in mijn eigen hart is de pijn van wat we in Christus naam aan leed veroorzaken terwijl Zijn naam daardoor ook voor zoveel twijfelenden bezoedeld wordt. Veel mensen wijzen mij op het gevaar van religie en daarmee heeft ook Christus voor hen afgedaan, in een voorbeeld als deze versta ik hen maar al te goed.
Tot slot wil ik u vragen of u ermee instemt dat ik onze uitwisseling op mijn website zet: www.hesychia.net.
Dat kan zonder verder commentaar maar alleen met de toelichting dat u zo welwillend bent geweest om verduidelijking te geven op mijn vragen. Ik weet zeker dat velen uw antwoord met interesse zouden willen lezen en ter harte willen nemen. Zij stellen zich immers de vragen die ik ook aan u heb gesteld. U zou hen een grote bijdrage schenken op hun zoektocht.
Met een welgemeende groet,
Paulus Rijntjes
20 oktober 2022
Vader Jewsewy,
In mijn laatste schrijven stelde ik tot slot de vraag of onze uitwisseling een plekje op de website: hesychia.net kon worden geplaatst. Dit zonder verder commentaar maar omwille van de eigen beeldvorming van medezoekenden.
Daarop is (nog) geen antwoord gekomen wat jammer is omdat het door u geschrevene helderheid geeft.
Ik ga ervan uit dat geen reactie instemming betekent en dat houdt in dat ik na komend weekend de website zal aanpassen.
Met een vriendelijke groet
en nogmaals dank voor uw moeite,
Paulus Rijntjes
Oorlog
Oorlog was er altijd en zal er altijd zijn zolang we niet verstaan wie we als mens zijn. Verstrikt in macht en onmacht, angst voor verlies en zekerheid zoekend door de ander de baas te moeten zijn, hangen we allerlei theorieën en doctrines aan. De machten van de natuur leven we allemaal en zolang er blindheid is geven we deze machten vorm, zonodig ten koste van onze omgeving.
Het is diep verdrietig en wanhopig makend dat we in staat zijn om te doen wat al even dreigde en vandaag begonnen is. Het treft direct onze bestaansgronden en bestaanszekerheid. Ieder van ons wordt er door een eigen wijze door aangeraakt.
Er is ruimte in de wereld voor oorlog. Wellicht merkwaardig om het zo te zeggen maar wij mensen leven deze krachten en geven ze vorm. Er is niet alleen maar een kwade, boosaardige partij en een goede liefdevolle partij.
Laten we de ruimte maken voor het besef dat de oorlog in elk mens zelf begint zolang hij of zij de eigen belangen bevecht boven die van de ander. De erkenning is nodig dat we dat allemaal doen omwille van de eigen zekerheid en het voortbestaan.
Hoe groot was de boodschap van Christus toen hij sprak dat we het zwaard moeten wegbergen omdat we er anders door omkomen. Nee, Hij bedoelde niet alleen het fysieke verlies. Het diepste omkomen is dat we het contact met ons innerlijk verliezen door de verblinding van haat en geweld.
Ik ben geen politicus en geen militair, ik schrijf dit niet om een maatschappelijke oplossing voor deze dag te bedenken. Wel schrijf ik dit omdat ik weet dat de enige ommekeer van deze krachten in onszelf ligt. De oorlog woedt, ook in onszelf in alles wat we beleven aan angst en woede, verdriet en haat.
Wat is vrede? Dat we elkaar niet in de haren vliegen? Dat we onze broeders en zusters niet kwaad zullen doen met bommen en tanks? Een dergelijke vrede kan altijd knappen en de spanning komt eruit als bij een zweer.
De enige echte vrede is de weg die we innerlijk gaan. De inzet om deze weg te gaan verandert de wereld in ons, laat ons steeds meer vanuit een innerlijk centrum schouwen naar wat is, wetende dat wat in God geborgen is nimmer vernietigd kan worden.
Het klinkt confronterend maar lichamen kunnen worden gedood. Volkomen onaanvaardbaar is dat. Niemand heeft het recht de ander welk kwaad dan ook aan te doen. Toch is het doden van een mens niet hetzelfde als de dood voor een mens. Voorbij alle gruwel ligt dat wat Jezus ons toonde aan oneindigheid van bestaan. Een bestaan dat vandaag in ons ontdekt en geleefd kan worden.
Beperk de tijd die je besteedt aan het volgen van de media. Er is al genoeg zorg. Wat de wereld nodig heeft is de afstemming op een andere nieuwsBron. Dat is het nieuws dat de mens rust in God, al of niet verblindt en verdoofd door woede, macht en haat.
Neem de tijd voor je gebed en je meditatie, al tolt je hoofd en ben je mogelijk hogelijk ongerust en angstig. Dat is niet alleen de angst van jou maar de wolk die over de wereld en vooral Europa gaat.
Jouw nieuwsBron is er één die geen oorlog kent en geen vrede, die niet afhankelijk is van politieke en militaire middelen en de keuzes van mensen. Ze is en is de volledige openbaring van wat Christus gaf.
Daarom wil ik zeggen: Heb moed en vertrouwen. In het licht van God blijf je niet alleen zelf in je bewustzijn bewaard maar help je ook al degenen die hier en aan ‘gene zijde’ zo de weg kwijtraken in hun verwarring en angst.
Het ontwaken in deze essentie leidt tot een wording op aarde van een vrede die echt is en niet gevormd wordt door een wederzijdse afschrikking. Die vrede begint in ieder van ons en niet ergens anders.
Zoals veel meditaties uit de meditatiecyclus al eindigden:
Christus ontferm U.
Bousquet in deze tijd
Een overweging
Het is begin november 2021. We zijn hier op Bousquet aan het begin van een stille periode gekomen. Het is een tijdsfase van inkeer waarin we dankbaar mogen omkijken naar inspirerende maanden. De retraites, de werkweken aan het terrein en de gebouwen en het verblijf van mensen buiten het programma om hebben veel leven gebracht en inspiratie vrijgemaakt.
Opvallend daarbij is dat er nogal eens de dankbaarheid voor het bestaan van deze plek werd uitgedrukt. Beschreven wordt hoe er hier (op Bousquet) adem kan worden gehaald, de stilte en de inspiratie kan worden gezocht, de genezing in de natuur kan plaatsvinden en een spoor gevonden kan worden om bemoedigd de samenleving in te gaan.
Het zijn momenten dat we ons realiseren hoe we met elkaar deze plaats mogelijk maken en waar van jong tot oud het leven geproefd wordt. Het is precies waar Bousquet voor staat: een broedplaats zijn om geïnspireerd te raken door wat het leven in essentie is, een plaats waar inspiratie wordt opgedaan om deze weer mee te nemen naar huis, school, werk en privéomgeving.
Toch is naast deze functie Bousquet veel meer dan dat. Deze plaats is als een anker tussen hemel en aarde. We kunnen ons er van alles bij voorstellen, maar eigenlijk is het een functie die zo in de samenleving zou moeten zijn ingebed dat ze overal voorkomt.
We hebben steeds weer aangeven dat we allemaal een dergelijke werking in ons dragen. Dat is niet zwaar, het is wat er in ons hart ligt door de intentie van leven. Bousquet is daarin een levendige vormgeving.
Binnen dat levendige komen nieuwe mensen en gaan mensen die hun weg zonder Bousquet zullen vervolgen. Dat is hoe het hart ook is: het klopt, ontvangt en schenkt uit en kan daarbij niets vasthouden. Laten we ons daarbij herinneren dat de enige echte aandrijvende kracht van het hart de Geest Gods zelf is…
De toekomst
Is er een toekomst voor Bousquet? Dit project is niet te plannen zoals bij een bedrijf. Telkens weer is er een oprecht afstemmen op de overweging of Bousquet (nog) een taak heeft, een betekenis die meer is dan de som van de gebouwen en het terrein met de aanwezige natuur die we begeleiden om er tot ontwikkeling te komen.
Laten we eerst terugkeren naar deze tijd voordat we praten over de toekomst. Al jaren hebben we geschreven in nieuwsbrieven over de crises die de mensheid zouden wachten door milieubedreiging en klimaatsveranderingen. Intussen is wat er geschreven werd over de toekomst de realiteit van vandaag geworden en staan we aan de rand van nog vele grootschalige gebeurtenissen. Dat schrijven we niet om somber te zijn maar juist om als realist naar Bousquet te kijken als een plaats binnen deze schepping.
We zien deze dagen vele pogingen om onze mogelijkheid van leven op deze aarde te redden. Regeringsleiders en wetenschappers zijn bijeen op de VN Klimaatconferentie COP26 in Glasgow. De politieke belangen strijden er met de wetenschappelijk onvermijdelijke informatie. Is er op deze wijze echt een verandering mogelijk?
We zullen zien dat de menselijke natuur het belang op korte termijn zal laten prevaleren boven de belangen voor de komende generaties. Dat gaat door zolang het bewustzijn niet inhoudelijk verandert. Voorbij de politieke beloftes en het pappen en het nathouden door binnen de ons bekende samenlevingsstructuren enkele wijzigingen aan te brengen, ligt de noodzaak tot een echte omvorming van hoe we het leven inrichten.
Waarnaar richten we het leven in? Deze vraag wordt nu vooral beantwoord door economische en maatschappelijke belangen. De wijze van kijken is een uiting van onze staat van het bewustzijn en is vereenzelvigd met het natuurlijke belang zonder dat er sprake is van een inhoudelijk bewustzijn over wat essentie van het leven is. Deze povere wijze van benaderen van wat een samenleving is en waartoe ze dient, leidt tot een ronddwalen in alle belangen van natuurlijke aard doordat er een inhoudelijke richting ontbreekt.
Ontwaken
Zodra begint te ontwaken dat leven in essentie niets anders is dan het mogen bewust worden van wie we zijn als door God geschapen wezens, zullen alle overwegingen over hoe we de samenleving kunnen inrichten op een andere basis genomen worden. Vroeger hadden religies en kerken een taak hierin. We weten allemaal dat hun rol ook tot (soms grote) misstanden leidde. En nog steeds zien we wereldwijd de verwording van religies tot maatschappelijke stelsels die absoluut geen heldere weerspiegeling zijn van wat God uitdrukte in deze schepping. Het is een uiting van hoe we binnen een beperkte staat van bewustzijn in onszelf allerlei beeldvormen kunnen opbouwen. Ze zijn als interpretaties van dat wat van Godswege is en kunnen ver van de essentie af staan.
Het heeft ook geen zin te stellen dat er misschien één iemand is die wel weet hoe we verder kunnen wanneer we niet een eigen verantwoordelijkheid nemen. Wanneer de draagkracht van één persoon moet komen zal hij of zij een roepende in de woestijn zijn.
Mocht hij of zij wel gehoord worden, dan zullen we al snel met het aangereikte aan de haal gaan en er voor ons een welgevallige versie van maken. Zo is het al eeuwen gegaan doordat een dergelijk handelen in de menselijke natuur is ingebed.
Samengevat kunnen we stellen dat de mensheid voor een grote uitdaging staat die tegelijk de bewustwording zal prikkelen. Antwoorden op alleen het praktische en natuurlijke vlak zullen niet toereikend zijn doordat we dan beperkt zijn in het zicht en de benaderingswijze. Zo lopen we tegen de begrenzingen op die ons ‘als vanzelf’ zullen stimuleren tot een bewustwording dat het antwoord ligt in het onderzoek wie wij als mens in potentie en essentie zijn. De uitwerking ervan is dat we de problemen van deze tijd dan niet meer zien als iets buiten ons maar dat we direct betrokkenen zijn en de uiterlijke situatie als een spiegel is voor onze benadering vanuit een natuurlijk zicht.
Wanneer ik creëer en dan terug gespiegeld krijg wat ik gecreëerd heb, kan de vraag ontstaan wat mij gedreven heeft tot deze wijze van handelen. De eigen motieven zullen worden gespiegeld en het is aan ons of we ze willen herkennen door middel van zelfonderzoek. Direct daarachter licht de vraag op of mijn omgang met de aarde respectvol, harmonieus en in balans is en of er nog andere vormen van omgang ermee mogelijk zijn. Dat zijn de eerste stappen op een weg van zelfonderzoek waartoe we worden geprikkeld door de uiterlijke situatie. Tegelijk opent zich de kans om tot herkenning te komen van wat leven meer is dan de tot nu toe zo aangeleerde drijfveren en de belangen die we nastreven.
Betekenis voor en van Bousquet
Wat houdt dit alles in voor Bousquet? Welnu, Bousquet is niet een leuk Frans buitenverblijf voor wie dat wil. Het is wel een broedplaats waar we tot nieuwe inhouden mogen groeien. Dat is een zoektocht waar we allemaal bij betrokken kunnen zijn.
De inspiratie waarvan we hopen dat die vrij mag komen in de komende periode, wil allereerst een aanreiking zijn over wat er mondiaal gaande is en waarom we in de situatie terecht komen en zijn gekomen waar we nu in verkeren. Vervolgens gaat het om de verwoording van een antwoord. Niet een antwoord met praktische oplossingen, maar wel hoe een innerlijke bewustwording tot praktische oplossingen kan en zal leiden.
We zijn door een fase gereisd met cursussen, retraites, de cyclus aan meditaties op internet. Zo het ons gegeven wordt gaat ook dat door.
Het is nu het moment om te zien dat de weg die we tot nu met elkaar gingen ons heeft gebracht naar een bewustwording over ons mens-zijn. Zie dit als een belangrijke opstap naar de volgende fase met de daarin centrale vraag wat deze bewustwording kan inhouden voor de mensheid en de planeet in het algemeen.
De beweging die wij voor ogen zien is het vormgeven van die inspiratie die in het licht van Christus nu naar de wereld kan komen. De mensheid heeft een keuze om tot herziening te komen van wie hij is. Het gaat daarbij uitdrukkelijk niet om een religie maar om een innerlijke stap naar een nieuw zicht en een nieuwe zelfervaring.
Deze zijn als de basis waarop weer nieuwe initiatieven tot ontwikkeling kunnen komen. Samen kunnen we eraan bouwen om in het lichaam van de mensheid een kiem te planten die een bijdrage zal zijn aan een veel groter gebeuren waarin de mensheid geïnitieerd wordt in een nieuwe fase van bewustzijn.
Het is een proces dat enerzijds van lange adem is en anderzijds van ontwikkelingen die schoksgewijze en plotseling kunnen plaatsvinden. Binnen dat proces zien we Bousquet als een plaats ter oriëntatie en van bezinning. We hopen en bidden dat de zegen daarop mag rusten en dat we samen mogen voortgaan op deze weg waarbij iedereen die dat wil betrokken kan zijn.
Tot slot
Nu gaan we ons bezinnen op het vormgeven van wat hierboven geschreven is.
De precieze vormgeving komt later, maar we eindigen met de uitnodiging om actief samen met ons mee te reizen en de toekomst binnen het hier en nu binnen te trekken. Wat morgen is, is wat we vandaag met elkaar tot bewustzijn mogen brengen….
In betrokkenheid,
Paulus en Nicolette
De wereld in een snelle verandering
Ik, jij, het klimaat en onze aarde…
Het najaar van 2020 dient zich aan. Een zomer eindigt die wereldwijd dramatische veranderingen in het klimaat heeft laten zien. De hitte in Nederland en heel Europa, de smeltende ijskap op Groenland en het verdwijnende poolijs, de bosbranden in California en de ongekend grote natuurbranden in het noordpoolgebied bij recordtemperaturen, een sterk verhoogd orkaanseizoen en de ongewoon grote overstromingen in China, Bangladesh, India zijn maar enkele van de voorbeelden. Het insectenleven is met 80 procent gereduceerd en veel diersoorten dreigen te verdwijnen. Moeten we meer ontwikkelingen als gevolg van de klimaatveranderingen noemen?
Nee, we draaien ons hoofd eerder af omdat we de feiten niet aankunnen. Wat kan ik eraan doen? Een gevoel van onmacht en een besef dat we met elkaar jaren tegemoet gaan die nog veel meer ontwrichting van klimaat zullen kennen met grote gevolgen voor ons allemaal.
Er is geen reden om deze jaren toeval te noemen of als zijnde van voorbij gaande aard. Wie op deze wijze denkt en probeert aan de feiten te ontsnappen reageert op dezelfde psychologische wijze die we ook zien rond het Coronavirus. Eerst schrikken we, dan raken we veelal lamgeslagen en apathisch. We worden onzorgvuldig en de cijfers laten weer een toename van het aantal besmettingen zien dat uit de hand dreigt te lopen. Internet gonst van de wildste geruchten en we trekken de bevindingen van de wetenschappers in twijfel. Zo doen we dat ook met de klimaatgegevens. Die zullen wel overtrokken zijn en het zal wel meevallen.
Hoe lang wachten we met wakker worden en gaan we door met de passiviteit en de ontkenning die is gebaseerd op angst? Deze ontkennende reacties zullen mogelijk maatschappelijk toenemen naarmate de noden zullen groeien. En echt, dat laatste zal gebeuren.
Nu zien we hoe we wereldwijd een antwoord zoeken op het Coronavirus omdat er eigenlijk geen ontkennen meer aan is. We ontkomen er niet aan dat onze samenleving ondanks alle antwoorden sterk is verandert. Saillant detail is dat wetenschappers aangeven dat deze uitbraak van het virus mede in de hand wordt gewerkt door de ontwrichting van het klimaat en door hoe wij omgaan met de natuur om ons heen. Laten we daar eens over nadenken…
Met al deze conclusies komen we tot de nijpende vraag waar we antwoorden kunnen vinden op de klimaatverandering. Moet de politiek die geven? Weet de wetenschap hoe het verder moet?
Laten we bij de wetenschap beginnen en stellen dat voor de implementatie van de conclusies van de wetenschappelijke bevindingen in de samenleving er een basis moet zijn. Dat is er zeker nog niet genoeg.
De politiek is een uitdrukking van onze collectieve modus van denken en voelen en durft niet al te doortastend en ingrijpend te handelen. Het zou teveel weerstand oproepen en ook een verlies van stemmen. Populistische stromingen kunnen daar weer garen bij spinnen.
Zo gezien lijkt er een patstelling in ons handelen, hoewel veel inspanningen wel ondernomen worden. De patstelling is dat we wel verandering willen, maar niet wezenlijk te rade gaan bij wat er echt nodig is. En zo is de cirkel rond en vinden we dat wetenschap en politiek het probleem van de ontwrichting van de natuur en het klimaat moeten oplossen. Elke dag is daarbij een verloren dag en wordt het probleem alleen maar groter.
Er lijkt geen oplossing terwijl jij en ik machteloos staan. Maar is dat zo? Laten we eerst helder krijgen dat iedere mens die tot een vernieuwend zicht komt een uiterst grote bijdrage is aan een groter proces. Kan ik bijdragen? Waarom geloven we dat niet? Herkennen we grote vernieuwers op allerlei terreinen niet bij namen? Herinneren we ons niet hoe ze heten? Het ongeloof is een gevolg van dat we niet de waarde en de essentie van ons mens-zijn herkennen en daardoor wordt het ook moeilijk er een uitdrukking aan te geven. Elke grote verandering begint bij jezelf en werkt door naar een geheel. Een verandering projecteren we eerst op een andere politiek, een nieuwe wetenschappelijke bevinding. Hoewel dat belangrijke factoren zijn, blijft terug komen wat wij er mee willen doen in ons leven.
De basis van elke verandering is de herbezinning op wie we als mens zijn en hoe we deel uitmaken van het geheel van leven op deze aarde. We staan niet los van de aardse cyclus van bestaan en de natuur is niet iets buiten ons waar we alleen maar tijdens een boswandeling mee te maken hebben, of in een groentetuintje. De verbanden zijn zo intens en elke levensvorm die we buiten ons zien, is dienstbaar aan de vorm van de mens die wij zijn waardoor we kunnen leven. Maar deze dienstbaarheid is altijd tweeledig, wat inhoudt dat we zorg moeten dragen voor het leven om ons heen. Tot op heden zien we deze aarde als ons bezit en denken we dat we haar kunnen gebruiken zoals het ons uitkomt. Het resultaat is dat we deze planeet als een thuis vervuilen en versmeren terwijl er een ondraaglijk klimaat in komt.
Willen we dit? Het is een essentiële vraag die van ons allemaal een onderzoek vraagt. Willen we zover komen en wijzen we naar de ander voor de oplossing?
De tijd is meer dan ooit rijp dat we ontwaken in het onlosmakelijke verbond met het leven om ons heen. Dat is meerledig en niet alleen een biologische aangelegenheid. Wanneer we verder kijken dan dat, kan het helder worden dat er een grote revolutie kan plaatsvinden op deze aarde. Een revolutie in die zin dat we op een existentiële vraag komen.
Zijn we alleen een biologisch fenomeen dat probeert het leven te behouden? Als dat zo is, moet ik somber zijn omdat we als biologisch wezen altijd onze directe overlevingsdrift voorop zullen blijven zetten. De uitkomst zal een wereld zijn waarop het leven nog maar moeizaam mogelijk is en hele culturen ten onder zijn gegaan. Een erg somber beeld, dat ik gelukkig niet op deze wijze deel.
De revolutie die ik voorzie is van een andere aard. Wanneer we beginnen te herkennen hoe we met alle levensvormen en met onze fysieke planeet verweven zijn, is er een samenhang die ook in onszelf tot leven wordt gewekt. Deze samenhang is de volgende stap die we samen zullen en kunnen zetten. We zullen ons bewust worden dat alle levensvormen geborgen zijn in een groter geheel dat het leven zelf is en dat de vormen van leven op aarde draagt. Hier ontwaakt wat we een verbondenheid kunnen noemen die de mens tegelijk opent voor een vierde dimensie of perspectief en waarin we ons bewust worden hoe we verweven zijn met een groots grondplan dat achter alle levensvormen ligt. Het is niet een plan zoals wij dat met ons hoofd creëren maar een scheppingskracht die het hele universum draagt en in stand houd.
Dat gaat tot op heden voorbij het zicht van welke wetenschap dan ook. Ik weet het, daarmee is er alle reden om te zeggen dat dit luchtfietserij is, maar wat ik hier aangeef is een innerlijke bevinding die geen bewijs zoekt in de buitenwereld. Tegelijk kan deze ervaring in een ieder ontwaken die ernaar op zoek gaat. Hoe hoger de noden zullen worden, hoe opener we ervoor komen te staan. Juist dat is als het compleet nieuwe wat ons te wachten staat: als we dat willen.
In de loop der eeuwen hebben we deze dimensie aangevoeld en er woorden aan gegeven. Sommigen onder ons vertegenwoordigden en verwoordden deze voor hen levende ervaringswereld op een zo indringende wijze en via hun daden dat we er religies omheen vormden. De uitdaging is dat we nu voorbij deze vormen naar de inhoud ervan durven te kijken om zo te ontdekken dat we allemaal een verbondenheid met deze essentie van het bestaan in ons dragen dat onvernietigbaar is.
Wat is leven? Het onderzoek leidt ons naar een verbondenheid met wat ik al vaker ‘het Levende’ heb genoemd en wat ons naar een geheel nieuw perspectief brengt waarmee we naar het leven hier op aarde zullen gaan schouwen. Daarbinnen zullen we zeker bereid zijn het leven om ons heen te dienen, te verzorgen en te waarborgen. Deze planeet is als een aan ons geschonken huis en de vraag wordt niet hoe we haar kunnen gebruiken voor het eigen gewin, maar hoe we het verblijf erop voor de hele mensheid kunnen mogelijk maken zodat iedereen in een diepere ervaring van leven kan ontwaken.
We zullen dieper en dieper op de proef worden gesteld en het is een vraag aan ieder van ons persoonlijk hoe we daarmee om zullen gaan. De keuze om deze wetenschap van hart af te wijzen snijdt ons af van onze levensbron, van het Levende, of zal bij het toelaten ervan ons brengen naar een steeds dieper verstaan van het Levende. In het laatste geval zal er een welzijn ontwaken waar geen hebzucht tegenop kan en leren we steeds dieper de Boodschap van de grote Verkondigers te verstaan zoals Christus. Wat is de keuze van ieder persoonlijk, van jou en mij?
Daar begint een omwenteling in het bewustzijn die voorbij elk voorstellingsvermogen gaat.
COVID-19
Een tussentijdse overweging
Het virus COVID-19 kwam begin dit jaar opeens volop in de aandacht en we zijn nu een aantal maanden verder. Wie om zich heen kijkt, ziet grote veranderingen in de samenleving. Wat eerst als een probleem werd gezien voor het Verre Oosten werd opeens een ingrijpende ervaring in letterlijk elk huis. Een ‘lockdown’, om het maar in goed Nederlands uit te drukken, bleek alle sociale vanzelfsprekendheden op de tocht te zetten. Hoewel het virus in het voorjaar in West Europa sterk werd teruggedrongen, is er nog altijd het reële risico op nieuwe en grote uitbraken.
Hier in Europa dringt het niet echt tot ons door hoe snel wereldwijd de omvang van de epidemie toeneemt. Dat leidt op steeds meer plaatsen tot de zichtbaarder wordende sociale en economische gevolgen en ontwrichtingen waar ik in een eerder bericht al over sprak. Ook factoren als honger en armoede vlammen daardoor helaas weer op. In de komende tijd zal het gevolg van dit virus steeds duidelijker worden. Nu helder wordt dat de economische, sociale en psychische gevolgen wereldwijd groot zijn, wordt de vraag gesteld hoe we met dit virus om moeten gaan.
Intussen hopen we op een vaccin dat deze epidemie weet te stoppen. Maar zelfs wanneer het vaccin er komt, is het nog onduidelijk hoe je het aan de bevolking in alle continenten kan aanbieden. Het is te vrezen dat de best georganiseerde landen het voordeel zullen genieten en de mensen in de armere landen opnieuw achterin de rij komen.
Daar komt nog de achterdocht bij. Van diverse kanten is ons gevraagd om ons bijvoorbeeld uit te spreken tegen een vaccin vanwege eventuele bijkomende gevaren. Hoewel er grote financiële machten en belangen mee gemoeid zijn, is er ook bij velen een oprechte bewogenheid om een goed werkend vaccin aan de wereldbevolking te kunnen aanbieden. We zien het als een individuele onderscheiding en keuze om wel of niet gebruik te maken van het vaccin, ook wanneer ze te weinig getest is op de betrouwbaarheid.
Naast het vaccin zouden we ons moeten uitspreken tegen nieuwe ontwikkelingen rond de zendmasten die volgens bepaalde groepen bijdragen aan de verspreiding van het virus. Ook zouden we moeten waarschuwen voor de hoax van de anderhalve meter samenleving en andere maatregelen omdat het een opgelegde mogelijkheid is om iedereen onder controle van politieke en economische machten te brengen.
Dergelijke gedachtegangen raken niet de kern van het werkelijke probleem dat dieper ligt en te maken heeft met de bewustwording van ons mens-zijn. Wie zich tegen van alles moet blijven verzetten vanwege de eigen opborrelende angsten, blijft ook gevangen in al deze vraagstukken. Elke keer komt er weer een onderwerp waar de ongestilde angst zich dan op zal richten.
Ondanks de hoop van velen op een oplossing als door een vaccin is er een schok door de samenleving gegaan die niet meer zomaar kan worden weggenomen. Nu is gebleken dat ons natuurlijk bestaan ernstig ontwricht en bedreigd kan worden. Op zich is dat niet nieuw. Epidemieën zijn van alle tijden en hebben de mensheid vele keren getroffen. We hebben onterecht gedacht zover te zijn met de ontwikkeling van de medische kennis dat plagen en epidemieën ons niet meer kunnen raken. Het is een grote schok om nu te ervaren dat het natuurlijke bestaan onveilig was, is en zal blijven.
Dat geldt niet alleen voor ziekten die al of niet via een epidemie ons kunnen treffen. We zullen in de komende jaren meer en meer een wereldomvattende klimaatsverandering meemaken.De gevolgen daarvan voor de landbouw, de watervoorziening, de bewoning van grote gebieden, het verdwijnen van diersoorten en instorten van ecologische ketens van dierlijke en plantaardige levensvormen zullen intenser zijn dan dat wat we ons willen voorstellen.
Wie denkt dat deze veranderingen wel zullen meevallen, kan net als nu met het virus sterk overvallen worden door de zich almaar versnellende ontwikkelingen. Dat we de komst van het virus onderschat hebben, komt door de op angst gebaseerde collectieve ontkenning die in ons ligt om zo het gevaar niet te hoeven erkennen.
Onze veiligheid van deze tijd is relatief gebleken en geen wetenschap zal het antwoord kunnen bieden zolang onze houding ten opzichte van het leven niet verandert. We kunnen de natuur niet dwingen zich te voegen naar onze normen en waarden zonder haar ernstig te beschadigen. Wereldwijd zal het voor steeds grotere bevolkingsgroepen moeilijk tot onmogelijk worden te overleven.
Naast dat we alles kunnen doen om de veiligheid in de natuur af te dwingen is er een ander thema dat ons eerder zou moeten beroeren. Dat is de vraag waarom we leven en wat de betekenis daarvan is. De onveiligheid van het natuurlijke bestaan kunnen we zien als een uitdaging om deze vraag inhoudelijk op te pakken.
De wereld vraagt een omslag in het kijken naar waar het leven om draait en zolang we deze omslag niet maken, zullen we merken dat we het aardse bestaan niet op waarde schatten. We brengen onszelf in toenemende mate in de problemen doordat we omwille van het persoonlijk belang onze leefomgeving blijven aantasten.
Alles op een rij zettend zie ik de vele emoties die dit virus in onze samenleving doet opwaaien eerder als een gevolg van de schrik over onze onveiligheid. Laten we vooral de lering eruit halen dat het fysieke leven niet veilig is, wat we ook doen om dat wel zo te laten zijn. Het sterven is immers al met onze geboorte ingebakken in ons aardse bestaan, al doen we er alles aan om die wetenschap van ons af te duwen.
Hoe natuurlijk het ook is dat we streven naar een veiligheid van leven, we kunnen ons beter richten op de vraag wat de essentie van leven is. De veiligheid zit dan niet meer primair in de inspanning dit lichaam zo lang mogelijk in stand te houden, maar wordt dan gevonden in dat we innerlijk verstaan wie we zijn en wat onze bestaansgrond is. Dat is een wetenschap die eeuwigheidswaarde kent en het antwoord in zich draagt op onze strijd tegen de fysieke eindigheid.
Pas wanneer we eraan toe zijn om daarin verder tot begrip en herkenning te komen zullen we het leven zelf echt gaan herwaarderen om het wonderbaarlijke wat het ons te brengen heeft.
De angst hoeft dan niet meer de eerste drijfveer te zijn om te zorgen dat we veilig zijn en de verwondering over de schoonheid en de diepte van het bestaan opent zich voor onze ogen. We zullen dan geen epidemieën meer bestrijden uit angst, maar gezondheid gaan verstaan als iets dat zich in elk mens wil openbaren. We maken vanaf dat moment zelf deel uit van een zoektocht die een andere invalshoek heeft dan de huidige nadruk op de ontwikkeling van technieken, ook op medisch gebied. De vernieuwing wordt niet meer primair afgemeten aan de toename van de kunde in de wetenschap en de gezondheidszorg maar in het wakker worden in wie we in potentie zijn. Deze ontdekking leidt ook tot een geheel andere beleving van- en omgang met onze gezondheid, onze leefomgeving en het milieu met alle levensvormen.
De dagen dat de samenleving stilvalt
Er zijn momenteel sterke veranderingen gaande in de samenleving. Hoe gaan we daarmee om en hoe kunnen we daarbinnen onze weg zoeken naar ons hart en ons bewustzijn verder verkennen? Er is zoveel dat wil ontwaken, en juist in deze tijd is dat zo hard nodig. Draag je er ook aan bij?
Er hangt een wolk van bezorgdheid over de wereld. In deze tijd staat vooral het coronavirus centraal. Tegelijk spelen er zoveel meer thema’s die zeker niet minder belangrijk zijn. We zien bijvoorbeeld aan de aandacht voor de klimaatsveranderingen die steeds voelbaarder worden in de wereld, de gelijkwaardigheid voor mannen en vrouwen en voor mensen van alle rassen onderling.
Hoe gaan we om met deze periode? Gaan we afwachten wat het verloop zal zijn en hopen dat de storm wel over zal waaien? Of keren we in en bouwen we samen aan een bundeling waarbinnen we elkaar kunnen voeden en ontmoeten? Een bundeling die op zich weer als een licht is dat in deze wereld kan schijnen.
De bedoeling is om (bijna) dagelijks door ons geschreven overwegingen en meditatieve teksten te plaatsen.
We doen dat voor iedereen die zich ermee wil verbinden. Dat zijn degenen die ons eventueel al kennen, die de inspiratie een warm hart toedragen, die zich verbonden weten met Bousquet en de inhoud die we er leven, mensen die verlangen naar verdieping en geestelijk voedsel.
Wanneer je wilt deelnemen kun je dat via een e-mail laten weten: p.rijntjes@gmail.com.
Na inschrijving ontvang je per e-mail eind maart een code waarmee je kunt inloggen op de bezinningen en op de reacties en de vragen die door alle deelnemers geplaatst kunnen worden. De code is strikt voor persoonlijk gebruik.
Daarnaast vragen we ter ondersteuning je medewerking via een maandelijkse financiële bijdrage. Eigenlijk willen we geen ondergrens of bovengrens stellen, maar dat je kijkt naar je mogelijkheden en draagkracht. Is het vijf euro? Prima! Is het dertig euro of meer? Prima!
Bijdragen kan via de bank:
NL98 INGB 0003413141
PS Rijntjes
Le Bousquet de Balarin
32250 Montreal du Gers
Frankrijk
Laten we ons bundelen binnen deze sterk veranderende samenleving.
Een hartelijke groet,
Paulus en Nicolette Rijntjes