Coronavirus… Alles draait om dit ene woord en verontrustende feiten en angstige geruchten beroeren ons. Door een nieuw type virus raken hele samenlevingen verlamd en we vragen ons misschien af hoe nodig de maatregelen nou wel of niet zijn. Laat er echter geen misverstand over bestaan. Door niet te handelen en niet drastisch in te grijpen kunnen maatschappelijke structuren instorten. De gezondheidszorg, de winkelbevoorrading, het financiële stelsel, de hele samenleving kan worden ontwricht wanneer een golf besmettingen als deze zonder hindernis kan rondgaan. Dat is ook in de historie al meermalen gebleken. Denk aan de zwarte dood (de pest) die vreselijk kon huishouden. Nu hebben we veel meer inzicht en kennis, maar hoe gaan we ermee om?
Dit virus is niet een individueel probleem maar raakt ons allemaal. Allereerst hopen we natuurlijk zelf niet ziek te worden en wensen we onze geliefden een zelfde gunstig lot toe. We ervaren bovendien de angst en de gevolgen wanneer een samenleving door allerlei maatregelen niet meer functioneert zoals wat we gewend waren. Op langere termijn zullen we de economische effecten merken. Deze inventarisatie is niet onbekend voor wie zich verdiept in de berichtgeving van betrouwbare media.
De gevolgen zullen echter ook op een ander vlak doorwerken. En dat is dat we geschokt zijn in het vermogen wereldwijd voor een gezonde mensheid te zorgen. Opeens blijkt dat een virus ons allemaal kan raken en is ons gevoel van veiligheid aangetast. En dan nog hebben we het weliswaar over een gevaarlijk virus voor velen, maar niet over een nog besmettelijker en nog dodelijker virus. Ook dat had gekund en vaker heb ik de afgelopen jaren al aangegeven dat die mogelijkheid er potentieel is.
Nu nog -op het moment van schrijven- twijfelen sommige regeringen en instanties hoe te reageren. Over de wereld zien we òf een volledige ontkenning òf een uiterst actieve bestrijding van de ziekte binnen de landsgrenzen.
Hoe de komende weken zich zullen ontwikkelen, weet eigenlijk niemand en hangt mede af van de doortastendheid van landen en het draagvlak bij de bevolking. Ook is het niet bekend hoe het virus op de komende lente zal reageren.
Halen we opgelucht adem als we dit virus de baas zijn? Natuurlijk! Maar laten we het daarbij en gaan we zoveel mogelijk op de oude voet verder?
De schok die nu gevoeld wordt, kan ook leiden tot een herziening op zoveel punten. Hoe richten we een samenleving in? Blijft bovenal de economische groei en materiële welvaart het ijkpunt voor het welzijn? Beginnen we te verstaan dat we het leven nooit in de macht kunnen krijgen? Zelfs wanneer dit virus zal zijn uitgedoofd, zullen we met nieuwe virussen worden geconfronteerd waar we weer opnieuw een antwoord op moeten vinden.
Daar komt bij dat de teloorgang van het milieu de paniek en de ontwrichting in de toekomst alleen maar zal laten toenemen. Nu hebben we een schokeffect maar de toekomst aangaande het milieu en het klimaat zal als een sluipend virus ontwrichtend werken. Wanneer we de signalen ervan niet willen herkennen, komen we met de onomkeerbare gevolgen ervan te zitten.
Laten we de schok die nu over de aarde gaat, hanteren als een kans tot bezinning en onszelf de vraag stellen wat dit prachtige kwetsbare leven is dat we leiden. Hoe willen we daarmee omgaan? Is ons leven enkel een uiterlijk bestaan of is het een unieke kans om de inhoud ervan te leren kennen?
Ik weet het: ‘In tijden van nood leert men bidden.’ Een gezegde die misschien wel waar is maar dan nog is het gebed meestal bedoeld om onszelf gespaard te zien door God. We kennen allemaal onze angsten en blijken die vaak weg te duwen totdat we er niet meer omheen kunnen.
De uitdaging is om dit moment aan te grijpen om tot een herwaardering te komen van het leven en tot een nieuw zicht in wat de essentie en de schoonheid ervan is.
We zijn geen verzameling biologische verschijnselen die nu aangetast dreigen te worden door een virus. We zijn mensen met een diepte die in ons is gelegd vanuit de essentie van het bestaan. Wanneer we de schok aanwenden om de blik naar binnen te richten en op zoek te gaan naar de geestelijke inhoud van ons leven, kunnen er perspectieven ontwaken die we eerder niet konden vermoeden. Dat is allereerst individueel van grote waarde, maar ook maatschappelijk kan er daardoor een grote wending ontstaan.
Laten we van de nood een deugd maken.